Marrit Velink
“Stress, overspannen…wie? IK? Natuurlijk niet. Ben je gek.
Ik kan het allemaal aan. Geen zorgen. Gewoon even een kwestie van doorgaan.”
Bekende uitspraken. Ikzelf zag het niet. Herkende de tekenen niet en ontkende vooral alles. Ja, ik was moe, prikkelbaar en wilde wel anders maar wist ook niet goed wat ik dan eigenlijk anders wilde.
Alleen mijn moeder, zij zag het wel. Zij herkende de voorbodes uit de tijd dat mijn vader – op mijn 16de jaar – overspannen thuis kwam te zitten. Het beeld van mijn vader huilend midden in de kamer, kan ik mij zelfs na ruim 40 jaar nog goed herinneren. En nee hoor, dat zou mij niet overkomen.
Als je me zou kennen zou je weten dat ik een bijzonder nuchter persoon ben en vooral met beide benen op de grond sta. Maar ook ik stond op het randje van overspannen zijn en misschien wel richting Burn-Out.
Ik mag mijzelf heel gelukkig prijzen dat het inderdaad niet zover is gekomen.
Uiteindelijk heb ik geluisterd naar de signalen, de waarschuwingen en heb ik op tijd èn nogal drastisch het roer omgegooid. Ondermeer door mijn ontslag te nemen. Natuurlijk gaf dit ook weer de nodige spanningen want de rekeningen gingen wel gewoon door.
Ik ben er altijd van overtuigd geweest dat het goed zou komen. En dat is ook zo.
Ik heb voor mezelf gekozen en niet voor status.
Ik heb echt een tijdje pas op de plaats gemaakt. Min of meer als een kluizenaar geleefd in die tijd. Naar mezelf gekeken, wat wil ik nu eigenlijk met mijn leven.
Ik heb met recht ervaren wat stress met je doet. Lichamelijk en geestelijk. Vermoeid, prikkelbaar, onregelmatig en slecht slapen, emotie-eter, je afsluiten van alles en iedereen, noem het maar op. Al met al ben ik een paar jaar zoet geweest met de klim uit het dal.
En wat ik nu anders doe? Op het moment dat ik voel dat ik weer in de stress-modus raak, roep ik mezelf zo snel mogelijk tot de orde. Stop. Nu! En ja, ik doe dan werkelijk een stap terug. Ik kijk naar wat deze onrust veroorzaakt, doe ik mezelf dat aan? Kan ik er iets mee? Wat kan ik dan anders doen zodat ik wel door kan gaan.
Het zijn vaak een paar simpele vragen die ik mezelf stel. En dat werkt.
De reden dat ik nu als Wandelcoach mijn eigen praktijk heb, is dat ik het heerlijk vind om al wandelend het herstel proces bij jou te verkorten. Jou sneller uit het dal kan begeleiden waarin je bent vastgelopen.
Sterker nog, ik kan er met verschillende ondersteunende en relatief simpele oefeningen veel beter op anticiperen. Een fijne en natuurlijke wijze van coaching waar ik jou graag mee ondersteun.
En zo combineer ik twee mooie dingen, buiten zijn en coachen.
Want de plek waar ook ik mijn hoofd tot rust krijg is buiten, al wandelend en genietend van de zon, wind en soms ook in de striemde regen.
Eindeloos over het strand banjeren vind ik heerlijk. Soms ook een middagje “bankhangen”, opgekruld met een beker thee, een goede film of goed boek vind ik zalig.
Dit jaar ga ik afstrepen wat al 45 jaar op mijn ‘bucketlijst’ staat. Een lang gekoesterde wens, namelijk naar Zuid Afrika.
De tijd is daar, het is “me time”.
Jij staat centraal!
Tijd voor jezelf
Buitengewone-coaching zet jou centraal. Je wordt je bewust van je eigen gedragingen. Gedurende de sessies(s) leer je je eigen twijfels te herkennen, deze te accepteren en om te zetten in je sterke eigenschappen.
Via mijn wandel-coaching (her)ontdek je nieuwe dingen over je zelf. Facetten die een aanvulling en toegevoegde waarde zullen zijn voor jouw dagelijkse functioneren. Een coaching gesprek bij mij is dan ook een cadeautje voor jezelf.
Eventjes helemaal de tijd nemen voor jezelf.
Jij staat centraal: “Het is tijd voor jezelf”!
Marrit Velink
Wandelcoach in hart en nieren. Ik haal mijn inspiratie uit de mensen om mij heen, mijn ruime levenservaring en uit mijn wekelijkse wandeling langs de zee en het strand van Bergen aan Zee. Hier vind ik rust – ruimte – lucht.
Gedurende de 17 jaar dat ik als manager of teamleider werkte in de hectiek van een stressvolle baan, heb ik ervaren wat stress met je doet. Lichamelijk en geestelijk. Vermoeid, prikkelbaar, emotie-eter noem het maar op.
De enige plek waar ik mijn hoofd tot rust kreeg was buiten, al wandelend genietend van de zon, wind, soms ook in de striemde regen. Eindeloos over het strand banjeren blijkt voor mij de plek te zijn om tot mijzelf te komen. Al starend naar de golven. De golven van de zee weerspiegelen de golven gedurende je leven. Soms kalm – bijna vlak – tot hogere schuimkoppen waar je bijna niet tegenaan kunt zwemmen.
Ik kan je helpen om binnen al deze golven jouw balans te vinden en je te begeleiden gedurende dit traject. Enkele gesprekken kunnen soms al ruim voldoende zijn om jezelf op het juiste pad te zetten. Heb je vragen of wil je een afspraak maken? Neem contact op!